W piątkowe popołudnie, 3 października, odbyło się wyjątkowe spotkanie poświęcone życiu
i twórczości Janiny Brzostowskiej, w którym udział wzięli miłośnicy historii oraz literatury. Wydarzenie to możliwe było dzięki wizycie w Wadowicach prof. Witolda Brostowa, syna poetki, oraz wnuka Jana Dorozińskiego, co nadało spotkaniu szczególny, osobisty charakter. Profesor Brostow podzielił się wspomnieniami o matce-artystce, opisując m.in. dom wypełniony duchem twórczym, wspólne rodzinne wyjazdy, odwiedziny dziadków w Krakowie oraz późniejszą rozłąkę z matką spowodowaną emigracją profesora do Stanów Zjednoczonych.
Inicjatorką oraz prowadzącą spotkanie była Paulina Medoń-Jagieła, badaczka życia
i twórczości Janiny Brzostowskiej. Przedstawiła ona sylwetkę poetki, podkreślając jej zasługi literackie oraz związki z wybitnymi postaciami epoki, w tym z Witkacym, który namalował aż trzy portrety poetki.
Ciekawym punktem programu była także rozmowa z Jolantą Sak, poetką i zdobywczynią wyróżnień w wielu konkursach literackich, dla której twórczość Brzostowskiej stanowi źródło inspiracji. Poetka dotychczas opublikowała cztery tomiki poezji (Gdyby coś kiedyś, Błękit i burgund, …Miało się wydarzyć, Jeśli zechcę) oraz powieść pt.: Ludzie, którzy nie toną.
Spotkanie dopełniło czytanie wierszy Janiny Brzostowskiej i Jolanty Sak.
Janina Brzostowska, z domu Dorozińska, przyszła na świat w 1897 roku w Wadowicach
i zmarła w 1986 roku w Warszawie. Jej literacka kariera, choć zaczęła się od skromnych prób poetyckich, przekształciła się w głębokie i subtelne opisy świata zewnętrznego oraz przeżyć wewnętrznych. Emil Zegadłowicz, który określił ją mianem “Poetessy”, odegrał ważną rolę w jej rozwoju artystycznym. To właśnie on, po spotkaniu w gorzeńskim dworku, utwierdził młodą poetkę w przekonaniu o wartości jej twórczości, zapraszając ją do współpracy w ramach grupy „Czartak”.
Wychowana w twórczej atmosferze, Brzostowska mogła liczyć na wsparcie ze strony swoich wykształconych rodziców. Matka była pianistką, a ojciec, Jan Doroziński, pełnił funkcję dyrektora gimnazjum w Wadowicach, a także interesował się psychologią. Po przedwczesnej śmierci żony, Jan Doroziński wydał pod pseudonimem Julian Mrok tom poezji „Z woli przeznaczeń”, poświęcony ukochanej zmarłej.
To właśnie w tej atmosferze pełnej miłości, sztuki i emocjonalności kształtowała się wrażliwość Brzostowskiej. Już jako dziecko wykazywała literackie talenty, choć jej ojciec przestrzegał ją, że dojrzałość umysłowa jest niezbędna, by tworzyć wartościową poezję. Mimo początkowego sceptycyzmu ojca, młoda Janina rozwijała swoje artystyczne zainteresowania, a atmosfera domu rodzinnego, pełna muzyki i literatury, była dla niej inspiracją i wsparciem.
W 1924 roku zadebiutowała tomikiem wierszy „Szczęście w cudzym mieście”. W latach 1938–1939 redagowała pismo „Skawa”. Jej dorobek literacki obejmuje 18 tomików poezji oraz zbiór „Poezje zebrane” z 1981 roku. Brzostowska była również autorką trzech powieści: „Kobieta zdobywa świat”, „Bezrobotni Warszawy” i „Lubuskie dziewanny”. Znana była również z przekładów literackich – przetłumaczyła na polski m.in. wiersze Safony, a także dzieła niemieckich, bułgarskich, słowackich i czeskich poetów, w tym Jaroslava Seiferta, na długo przed przyznaniem mu Nagrody Nobla.
Jej syn prof. Witold Brostow to światowej klasy uczony, wykładowca na Uniwersytecie w Teksasie, który za osiągnięcia naukowe zostały uhonorowany min. doktoratami honoris causa Politechniki Lwowskiej (1999), Uniwersytetu w Lucknow (2006) oraz Uniwersytetu w Tbilisi (2015). Jest również członkiem prestiżowych akademii naukowych w Europie i Meksyku.
Spotkanie upamiętniające Janinę Brzostowską było hołdem dla jej twórczości, która na zawsze wpisało się w literacki krajobraz polskiej poezji.
